- जीवन आरोही
बा…!
मन्दिरमा भर्खर बली चढेको
आलो रगत झैँ बिद्वेस गन्हाउने
कसले ओढायो हामीलाई
यो हिन्दुत्वको खोल ?
कसले टाँसेको हो हाम्रो निधारमा
पुर्खौँदेखी अछुतको स्टिकर ?हामी
बगैचामा रोपिएको फूलहरु हौँ ।कहिलेदेखी फूल्न दिइएन
एउटै बगैचामा इन्द्रेणी फूल
वा आकासमा सँगसँगै फैलिएको इन्द्रेणी रंगहरुलाई
एउटै आगनको बीचमा
कहिलेदेखी भेट्न दिइएन
एउटा मान्छे र अर्को मान्छे बीचको हृदय ?उहिल्यैदेखी हिन्दु पीएर
हिन्दु बिछ्याइएका घरको दलानभरी
दलिइरह्यौँ दासत्वलाई स्वीकारेर
र बनायौँ हिन्दुकै श्रीपेच र मुर्तिहरु ।
हिन्दुको मलामी निस्कने र भित्रने
चौतारो, खलिया र गोरेटो पनि बनायौँ ।किन छुन सकेन करुणाले हिन्दुको हृदय र
बन्न सकेनौँ हामी हिन्दु समान ?हामी पनि कागजमा
उनीहरु जसरी लेख्छौ धर्मको महलमा हिन्दु
हजारौँ बर्षदेखी हिन्दु बगैचामा वरीपरि फूलिराख्याछौँ र
गाउन सक्छौँ उनीहरु जसरी गायत्री मन्त्र ।
छातीमा सवै सवै देवी देउताहरु सजाएकै छौँ ।
देउताहरुले लिन्छन् लिदैनन हामीले चढाएको प्रसाद ?
मान्छन् की मान्दैनन् कुन्नी हामीलाई
हिन्दुले जसरी अछुत वा कुजात ?बा…! देउतालाई सोध्ने इजाजत देउ मलाई
कि मँ पत्ता लगाउन सकुँ
हामी फूल्न सक्छौँ सक्दैनौँ हिन्दु बगैचामा ?
देउता छुनलाई फैसला गर्ने अधिकार हुन्छ की नाई ?
हामी उसैगरि सँगसँगै हिड्न चाहान्छौँ
जसरी हिडिरहेछन निस्फिक्री यो पुरातात्विक हावा
खुसीको बुँद खसालेर जीवनको पथमा डुल्न चाहान्छौँ
जसरी डुलिरहेछन खुल्ला आकासमा रंगिन चराहरु ।बा…!
कहिलेसम्म ओढिबस्नुपर्छ
यो अछुतको खास्टो ?
सताव्दी पछि आइपुग्ने भुकम्पले पनि ढाल्न नसकेको
कहिले ढल्छ यो असमानताको संकिर्ण पर्खाल ?
यहाँ टेक्न हुने आगनहरु रहेछन,
जो हामी टेक्दैनौँ ।छुन हुने देउताहरु रहेछन्जो
हामी छुदैनौँ
बाँच्न मिल्ने जिन्दगीहरु रहेछन्जो
हामी बाँच्दैनौ ।
कहिले अस्ताउँछ बा ?
यो हिन्दुत्व तापिएको साम्राज्य र
उभिन सक्छौँ हामी
हिन्दु समान भएर ?
बा !
भनिदेउ मलाई
यो अछुत हिन्दुको इतिहास
जसबाट मँ अर्को
स्वतन्त्र हिन्दुत्व निर्माण गर्न सकुँ ।